ചിന്തകളുടെ ചവറ്റുകൊട്ട

കാത്തിരിപ്പ്.. സമയത്തിൻ്റെ തത്വങ്ങളെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്ന ഒരു ഘട്ടമാണത്. ഓരോ മിനുറ്റിനും മണിക്കൂറുകളുടെ ദൈർഘ്യമായിരിക്കും ചിലപ്പോൾ. മണി പതിനൊന്ന് കഴിഞ്ഞു.  പകലിൻ്റെ തിരക്കുകളെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് നഗരം നിദ്രയിലേക്ക് ചായുകയായ്. പക്ഷെ ഉറക്കമൊഴിഞ്ഞ കണ്ണുകളുമായി അവൾ കാത്തിരിക്കുകയാണ്. വഴിവിളക്കുകൾ  നീളുന്ന നിരത്തിൻ്റെ വിദൂരതയിൽനിന്ന് വരുന്ന ഓരോ കാറും അവൾ സൂക്ഷ്മതയോടെ വീക്ഷിച്ചു. തൊട്ടടുത്ത വീടുകൾ ഒക്കെ ഉറങ്ങിത്തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. കുറച്ച് നേരമായി കാറുകൾ ഒന്നും കാണാനില്ല. നിശബ്ദതയുടെ സംഗീതത്തിന് ഈണം നൽകി ദൂരെനിന്ന് കടലിൻ്റെ ഇരമ്പൽ കേൾക്കാം. ആഴിപോലെ ആഴമേറിയ ഏകാന്തത  അവളുടെ മിഴികളെ ഈറനണിയിച്ചു. ഇതൊരു പതിവായിരിക്കുന്നു. കലങ്ങിയ കണ്ണുകളോടെ അല്ലാതെ അവൾ ഉറങ്ങാറില്ലായിരുന്നു.  ഒടുവിൽ കാത്തിരിപ്പിന് വിരാമമിട്ടുകൊണ്ട് അവൾ തിരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന ആ ചുവന്ന കാർ ദൂരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. ശാന്തമായി അത് വീടിൻ്റെ പോർച്ചിൽ വന്ന് നിന്നു. അവൾ തിടുക്കത്തിൽ ഇറങ്ങി ചെന്ന് വാതിൽ തുറന്നു.  അയാൾ കാറിൽ നിന്നിറങ്ങി വീട്ടുപടിക്കലേക്ക് നടന്നടുത്തു. അയാളുടെ ചുവടുകൾ ഇടറുന്നത് അവൾ കണ്ടൂ. ഇന്നും മദ്യപിച്ചിട്ടുണ്ട്.  അവൾ അയാളെ വീഴാതെ താങ്ങാൻ