ചിന്തകളുടെ ചവറ്റുകൊട്ട

മാർച്ചിലെ ഏതോ ദൗർഭാഗ്യ നിമിഷത്തിൽ തുടങ്ങി അന്ത്യമില്ലാതെ നീളുന്ന ഈ lockdown ന്റെ ഏതോ യാമത്തിൽ മനസ്സിലേക്ക് വന്ന ഒരു  ചിന്തയാണ്. ചിന്ത എന്നതിൽ ഉപരി ഒരു ചോദ്യമാണ്. അത് അപ്പോൾതന്നെ എന്റെ ചില ആത്മാർത്ഥ സുഹൃത്തുക്കൾക്ക് വാട്സ്ആപ്പ് മെസ്സേജ് ആയി അയക്കുകയും ചെയ്തു. ആ മെസ്സേജ് ഇങ്ങനെയാണ്  "I am giving u a task!! ഏതാണ്ട് 60 ദിവസത്തോളം ആയി നമ്മൾ വീട്ടിൽ ഇരിക്കുകയാണ്. ഇനി എത്ര നാൾ ഇരിക്കേണ്ടി വരുമെന്നും അറിയില്ല. പക്ഷെ ഈ ഒരു അവസരത്തിൽ ഒരു തിരിഞ്ഞുനോട്ടം ഞാൻ ആവശ്യപ്പെടുകയാണ്. ഇങ്ങനെ വിചാരിക്കുക. Lockdown ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ് ക്ലാസ്സ്‌ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഒരു മാഷ് വന്നു ഈ lockdown കാലത്ത് നിങ്ങൾക്ക് worthwhile  ആയി തോന്നിയ നിങ്ങൾ ചെയ്ത കാര്യങ്ങൾ എന്തൊക്കെ ആണ്.  അത് നിങ്ങളോട് ക്ലാസ്സിന്റെ മുൻപിൽ വന്നു പറയാൻ പറഞ്ഞാൽ നിങ്ങൾ എന്ത് പറയും. ഒരു കണ്ണാടിയിൽ എന്ന പോലെ നിന്നിലേക്ക്‌ തന്നെ നോക്കി സത്യസന്ധതമായ് ഒന്ന് ആലോചിച്ചു നോക്കുക".. എന്തായാലും ടാസ്ക് ഞാനും ഏറ്റെടുത്തു. അതെ ഞാനിപ്പോൾ തിങ്ങിനിറഞ്ഞ ഒരു ക്ലാസ്സ്‌ മുറിയിൽ എന്റെ സഹപാഠികളെ ആഭിമുഖീകരിച്ചു നിൽക്കുകയാണ്... അത് പറയാൻ.. ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ അങ്ങനെ wort

ആദ്യ പ്രണയം... ആലോചിക്കുമ്പോൾ ഇപ്പോൾ മനസ്സിൽ സങ്കടമോ വിഷമമോ ഒന്നുമല്ല... ഒരുതരം ചമ്മൽ ആണ്. അന്ന് അതൊക്കെ വല്യ കാര്യം ആയിരുന്നു.  പക്ഷെ ഇന്ന് ആലോചിക്കുമ്പോൾ ചിരി ആണ് വരണത്. ഒരു എട്ടാം ക്ലാസ്സ്‌കാരന് കൂടെ പഠിക്കുന്ന പെൺകുട്ടിയോട് തോന്നിയ ഒരു ആകർഷണം. അത് പ്രണയം ആയിരുന്നോ വെറും ആകർഷണം ആയിരുന്നോ എന്നൊന്നും  എനിക്ക് ഇന്നും അറിയില്ല. പ്രണയം എന്തെന്ന് അറിയാത്ത ഒരു കാലത്ത് തോന്നിയ ഒരു വികാരം. പക്ഷെ ആദ്യ പ്രണയം എന്ന വാക്ക് കേൾക്കുമ്പോൾ ഇന്നും ആ കൊച്ചിന്റെ പേരാണ് ഓർമ വരണത്. എങ്ങനെ ആണ് ആ ഒരിഷ്ടം എന്നിൽ ഉളവായത് എന്ന് ഇന്നും അറിയില്ല. കാണാൻ അത്യാവശ്യം ഭംഗി ഒക്കെ ഉള്ള ഒരു കുട്ടി. എല്ലാവരോടും ഇടപഴകുന്ന ഒരു പ്രകൃതക്കാരി. ഒരു 'smart good looking girl'. പക്ഷെ ഞാൻ അവളോട്‌  സംസാരിക്കൽ ഇല്ലായിരുന്നു. പൊതുവെ പെൺകുട്ടികളോട് സംസാരിക്കുന്ന കാര്യത്തിൽ പണ്ടേ മടി ആയിരുന്നു എനിക്ക്. പിന്നെ ഇങ്ങനൊരു കാര്യം കൂടി മനസ്സിൽ ഉണ്ടായപ്പോൾ മുഖത്ത് നോക്കാൻ വരെ മടി ആയിരുന്നു. പക്ഷെ നോക്കിയിരുന്നു...  അവളറിയാതെ..  ക്ലാസ്സിന്റെ ബാക്ക് ബെഞ്ചിൽ ഇരുന്നു ഒളികണ്ണിട്ട് നോക്കിയിരുന്നു. ബാക്ക് ബെഞ്ചിൽ കൂടെ ഒരു തെണ്ടിയും ഉണ്ടായിര

ഞാൻ believer...ഒരു വിശ്വാസി...  21 വയസ്സ്. ഒരു സാധാരണ മനുഷ്യന്റെ ആയുഷ്കാലം ആയ 60 വർഷത്തിന്റെ മൂന്നിൽ ഒന്ന് തികച്ചും സാധാരണമായ രീതിയിൽ ജീവിച്ചു തീർത്ത ഒരു സാധാരണക്കാരൻ. ഒരുപാട് മനുഷ്യരെ കണ്ടിട്ടുണ്ട് ഈ 20 വർഷ കാലയളവിൽ. ഒരാളെ പോലെ 7 പേര് ഉണ്ടാവുമെന്ന് എവിടെയോ പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ..  ഇല്ലടാ...  എനിക്ക് ഇതുവരെ കണ്ടുകിട്ടീട്ടില്ല..  എന്നെപ്പോലെ  7 എണ്ണം പോയിട്ടു ഒരു വട്ടനെ പോലും ഇതുവരെ കാണാൻ പറ്റീല്ല.. ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നു...  ഇപ്പോഴും ഉണ്ട്..  എന്നെപ്പോലെ ചിന്തിക്കുന്ന... എന്റെ അതേ വട്ടുള്ള... എന്നെ മനസ്സിലാകുന്ന ഒരാൾ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന്. പല ഇടത്തുനിന്നും കേട്ടിട്ടുള്ള പ്രയോഗങ്ങൾ ആണ്.. "ടാ പ്രാന്താ.. ",  "നിനക്ക് വട്ടാ... ". അതേടോ എനിക്ക് കുറച്ചു പ്രാന്തുകൾ ഒക്കെ ഉണ്ട്. പക്ഷെ എന്നെ ഇന്നും ജീവിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത് എന്റെ ചില വട്ടുകൾ ആണ്. എനിക്ക് എന്റെതായ ഒരു ലോകം ഉണ്ട്. എന്റെ ചിന്തകളുടെ ലോകം. അവിടെ ഞാൻ ചിലപ്പോൾ രാജാവാണ്...  ചിലപ്പോൾ വിജയ് ആണ്..  മനസ്സിലായില്ലേ?..  രക്ഷകൻ..  അതാണ്‌.. ചിലപ്പോൾ ഹീറോ ആണ്.. പക്ഷെ ശെരിക്കും ഞാൻ ആരാണ്?...  ഞാൻ ഞാനാണ്.. 😇

Lockdown ഒരു ഒളിച്ചോട്ടം ആണ്. നമുക്ക് നേരിട്ട്  എതിർത്തു തോൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരു ശത്രുവിൽ നിന്നൊരു ഒളിച്ചോട്ടം. ഭാവിയിൽ വാക്‌സിനുകൾ കണ്ടുപിടിച്ചേക്കാം. പക്ഷെ ഇപ്പോൾ ഇതല്ലാതെ വേറെ നിവർത്തി ഇല്ല. അങ്ങനെ നാടുനീളെ പരക്കം പാഞ്ഞു നടന്നിരുന്ന നാം ഇന്ന് വീടിന്റെ നാല് ചുവരുകൾക്കുള്ളിൽ തളക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഒരു വിശ്രമം ഏതു മനുഷ്യന്റെ ജീവിതത്തിലും അനിവാര്യമാണ് എങ്കിലും ഇത്രയും നീണ്ട ഒരു വിശ്രമജീവിതം അല്പം വിഷമകരമാണ്. പ്രത്യേകിച്ച് ജീവിതത്തിന്റെ ഊർജമേറിയ കാലഘട്ടത്തിൽ ഉള്ള യുവ തലമുറയ്ക്ക്. അതിന്റെ അസഹിഷ്ണുത അവർക്ക് തീർച്ചയായും ഉണ്ടായിരിക്കും.  അത് അവർ പ്രധാനമായി പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന ഒരിടം ആണ് സാമൂഹ്യ മാധ്യമങ്ങൾ. പല ആധുനിക സമരങ്ങളും പ്രതിഷേധങ്ങളും നടന്നിട്ടുള്ള ഒരു സാങ്കൽപ്പിക സമരഭൂമി കൂടിയാണ് ഈ സാമൂഹ്യ മാധ്യമങ്ങൾ. ഇവ ഇന്നത്തെ തലമുറയുടെ ഒരു അവിഭാജ്യ ഘടകം ആയി മാറിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അതുപോലെ തന്നെ മൊബൈൽ ഫോൺ എന്ന ഉപകരണവും. ഒരുതരത്തിൽ വളരെ ഉപകാരപ്രദമായ ഒന്ന് തന്നെയാണ് ഈ മൊബൈൽ ഫോൺ. വളരെ വേഗത്തിൽ വിവരങ്ങൾ അറിയാനും വിവരങ്ങൾ പങ്കുവയ്ക്കുവാനും ഇന്ന് ഏറ്റവും നല്ല മാർഗം ഇതുതന്നെ ആണ്. യഥാർത്ഥത്തിൽ പല കാര്യ